Geoff Lawton Urban Permaculture: The Micro Space

Interessante video over permacultuur op een klein oppervlak.

http://www.geofflawton.com/fe/33812-urban-permaculture-the-micro-space?affiliate_number=10005

Op de site van Geoff Lawton staat dat er vanaf januari 2014 een cursus via internet beschikbaar is.

Leuke film, hoewel hij je weinig laat zien waar je direct wat mee kunt. De cursussen van Geoff Lawton zijn net als van veel anderen nogal duur voor hetgeen wat je daadwerkelijk leert. Via het internet kun je in ieder geval nooit de kneepjes leren die je in het veld nodig hebt, maar alleen de theorie die erachter schuilt. Je leert namelijk niet zien, leven aanvoelen en hoe je iets daadwerkelijk moet doen in jouw situatie (niet praktisch).

De theorie achter permacultuur is ook nogal eenvoudig, hoewel je er wel in op moet groeien om het echt eigen te maken, want anders zie je niet wat gaande is.
Je heb J- en S-curve soorten. J-curve soorten zijn pioniers, die ervoor zorgen dat S-curve soorten het over kunnen nemen. Zij maken een levenloze situatie levend tot het punt waar S-curve soorten het overnemen, die het in eerste instantie vaak armer aan biodiversiteit maken. Naar veel tijd zal deze omgeving net zo rijk aan leven worden als in de pioniersfase (Climax). Een pionierssituatie moet niet te lang duren, omdat de grond anders voor een lange tijd levenloos wordt. S-curve soorten zijn soorten die van stabiele omstandigheden houden en daar ook voor zorgen. Een S-curve gemeenschap zal altijd plekken erin kennen waar pioniers leven (Dode boom in een bos). Eens in de zoveel tijd is het goed als een S-curve gemeenschap verstoort wordt, zodat de biodiversiteit hoog gehouden wordt. Het leven kan dan namelijk opnieuw beginnen en als het dat wil een andere kant opgaan.

Er zijn ook J-curve soorten die omgevingen levenloos maken, of de biodiversiteit in ieder geval voor een hele lange tijd omlaag brengen. Voorbeelden hiervan zijn exoten en de mens (vaak). Er zijn nog maar enkele S-curve menselijke samenlevingen (bv. bosjesmannen).

De basis van leven op land is de bodem. De bodemvruchtbaarheid wordt bepaald door het bodemleven. Daarom is het verstandig vooral te investeren in het bodemleven. Bodemleven houdt van: vochtige grond (niet nat), hoog koolstofgehalte, niet te veel zouten (stikstof/fosfaat depositie vormen een probleem in Nederland) veel organische stof (ook vaste delen), grote biodiversiteit op en in de bodem en niet direct blootgesteld worden aan de zon. Als deze zaken in orde zijn zullen planten het er goed doen. Een pionier in een S-curve gemeenschap planten zonder dat er een pionnierssituatie is, zal natuurlijk niet werken, want pioniers groeien daar niet in (mineralisatie, zon- en windexpositie...). Het bodemleven verbind alle planten met elkaar waardoor planten met elkaar kunnen communiceren en daardoor van elkaar kunnen leren. Ze kunnen elkaar ook steunen door stoffen met elkaar uit te wisselen.

Schimmels zijn van het bodemleven het internet. Schimmels zijn intiem met planten verbonden, omdat ze er vanaf het begin via korstmossen en groenalgen vanuit het zoete water het land hebben gekoloniseerd, waardoor de huidige landplanten zijn ontstaan. Net als vroeger zijn planten zowel in- als uitwendig verbonden met schimmels. Schimmels hebben in Nederland een probleem met de stikstof- en fosfaatdepositie vanuit de lucht (industrie...) en het verbreken van de nootzakelijke verbindingen via wegen... Schimmels kunnen schadelijke stoffen wegvoeren/afbreken, nuttige stoffen opslaan en als nodig beschikbaar stellen en organische stof weer terug brengen tot opneembare stoffen.

Bij het aanleggen van een gebied let je op de zon, wind, waar je welke planten zet (overlevingsstrategieën bestuderen), welke organismen in de omgeving leven en wat je persoonlijke wensen zijn.

Als je dit begrijpt dan moet je alleen nog over voldoende soortenkennis en praktijkervaring met groen beschikken om een systeem te maken dat zichzelf min of meer zelf beheerd en wat aan jouw wensen/eisen voldoet.

Ik heb de on-line cursus dit jaar gedaan en ik vond de prijs-kwaliteitverhouding prima. En jazeker - het was een behoorlijke aanslag op het budget - voor iets wat ik gewoon zomaar wilde. Toch wist ik binnen 3 weken dat ik voor mezelf de goede keuze had gemaakt. Sterker nog - ik kwam tot de conclusie dat ik hier ook professioneel iets mee wil (al is er in Nederland nog geen markt voor - misschien valt er een te creëren). Het was heel erg inspirerend en ik heb nu een veel beter idee wat permacultuur precies inhoudt en hoe ik zo een design kan maken. Ik was er toch al een hele tijd mee bezig en voor mij bleef er maar iets ontbreken. Misschien had ik gewoon het permaculture designers manual moeten lezen - vrees alleen dat ik daar eerder niet doorheen was gekomen.

Ik heb inderdaad niet geleerd wat ik specifiek in mijn situatie moet doen. Dat kan ook niet omdat elke situatie anders is - zelfs bij mij in de tuin en bij jou. Wel heb ik begrepen welke stappen ik kan nemen om een bepaalde situatie te nemen en iets te bedenken wat daar past. Dat kan altijd nog beter en ik zal zeker de komende jaren steeds blijven bijleren - vooral met plantenkennis en ook de valkuilen van de praktijk. Ik heb wel twijfels of je in 12 dagen PDC veel meer praktijk leert. Meestal leer je praktijk niet op een cursus maar daarna door zelf te doen. Ik denk dat de hoeveelheid informatie in een reguliere cursus best overweldigend kan zijn. Ik heb met regelmaat iets dubbel gekeken om het goed te begrijpen.

En het was fascinerend om gewaar te worden hoe mijn kijk op de wereld en vooral op landschap is veranderd.

An de andere kant kan ik me voorstellen dat je denkt zoals je denkt. Jij vertrekt tenslotte vanuit een heel ander kennisniveau dan de meesten hier. Ik zoek nog naar woorden om hetgeen ik geleerd heb duidelijk te kunnen maken.

Bij het aanleggen van een gebied let je op de zon, wind, waar je welke planten zet (overlevingsstrategieën bestuderen), welke organismen in de omgeving leven en wat je persoonlijke wensen zijn. schreef:

Hier wil ik graag nog aan toevoegen dat je daarbij ook nog kijkt hoe de verschillende planten en organismen en de omgeving elkaar kunnen ondersteunen.

Sommige mensen zeggen trouwens dat toeval niet bestaat: Mijn Permaculture Design Certificaat is op de zelfde dag ondertekend als de oorkonde van mijn Nederlandse nationaliteit.

Het zijn ook mooie cursussen en ik denk dat ik er ook nog wel wat van zal leren, omdat ik natuurlijk ook nog veel kan leren. Maar hoe meer je leert hoe meer je leert, dat je nooit alles zult kunnen leren, omdat het te veel is. Het is alleen erg veel geld. Het is moeilijk om je iets eigen te maken, waar je helemaal niet in zit. Je zult blind beginnen en er langzaam in moeten groeien. In Limburg kun je met het natuurhistorisch landschap meelopen en er langzaam in groeien. In het noorden heb je de KNNV, waar je veel kunt leren.

Hoi Robert,

Dat is inderdaad heel langzaam, je krijgt meer inzicht en begrip in hoe de natuurin het limburgs landschap eruit ziet en werkt.

Maar natuurlijk niet over permacultuur ontwerpen, al is het begrip van de natuur wel belangrijk.

Kruidje, gefeliciteerd. De permaculture design manual wordt door lawton en mollison als de bijbel naar voren geschoven, voor ons klimaat denk ik dat je beter de earth care manual van patrick whitefield kan doorlezen.

Behalve meer relevantie voor ons europeanen is het ook een stuk toegankelijker. Want de PDM is inderdaad een moeilijk door te worstelen (en beetje verouderd) boek.

Die praktijk leer je inderdaad door gewoon te doen, de PDC's die in nederland door de permacultuur school en door mij ook worden gegeven zijn om die reden ook uitgesmeerd over het hele jaar. Hierdoor wordt je begeleid in de praktijk (op je eigen project), krijg je de tijd om info te verwerken in de maand pauze, huiswerk te maken, en is er ook iets meer tijd (150 uur ipv 72). Het gaat bovendien meer over de nederlandse situatie en hier gepaste technieken.

Ecologie is wereldwijd hetzelfde, dus als je de ecologie van Nederland begrijpt begrijp je hem ook in Australië en andersom. Alleen hebben wij andere soorten en een ander klimaat, wat maakt dat de uitkomsten van de ecologie anders zijn. Daarbij als je de ecologie van Nederland wilt begrijpen moet je die op wereldniveau bekijken, dus ben je automatisch op wereldschaal bezig. Als je ecologie begrijpt kun je de kennis op iedere plek op de aarde toepassen, om de voor jouw beste situaties te creëeren.

Bill Mollison is een bioloog, die een aantal mensen weer heeft laten zien hoe je samen met de natuur kunt leven. Persoonlijk vind ik dat op dit moment die relatie met de natuur weer aan het afzwakken is binnen permacultuur en dat we weer terug moeten naar de kern, waar Bill Mollison net als Masanobu Fukuoka voor hem ons weer terug naar probeerden te voeren. Het ontbreekt juist veel permaculturisten van voldoende natuur/ecologische kennis, om de verbindingen goed te kunnen zien en de aanwezige soorten te laten vertellen wat er moet gebeuren.

Helaas denk ik dat er niet één cursus is die een totaalpakket op dit moment aanbied, dus een permacultuurcursus is handig, als je weinig weet van op een ecologische manier planten kweken, dieren houden... (huis op een echte permacultuur manier bouwen kan nog niet in Nederland). Als je echt soortenkennis wilt opdoen en ecologische verbindingen wilt leren zien, dan zijn de bovengenoemde verenigingen handig. Helaas komt kennis en ervaring met tijd, dus hoe meer jaar vergaan hoe beter de kennis/ervaring bezinkt.

Wat ook jammer is dat er niet echt mooie voorbeelden van volwaardige permacultuur terreinen in Nederland, België en Duitsland zijn. Ze zijn allemaal nog zo jong, vaak soortenarm, klein, vaak op slechte locaties (moeilijke bodem), weinig kennis achter en de verbindingen met de natuur zijn arm. Dat maakt het ook moeilijk om mensen echt van de filosofie te overtuigen. Want de meeste terreinen zijn ook niet bepaald productief, soortenrijk, ecologisch... Dat gezegd het is ook heel moeilijk om bij ons zo'n terrein te starten gezien de wetgeving, kosten, levensomstandigheden...

Het earth care manual staat op mijn wensenlijstje dus waarschijnlijk ga ik dit binnenkort aanschaffen (het duurt niet meer zo lang tot de kerst). Tot de on-line cursus was een PDC niet binnen mijn bereik omdat ik niet zo veel tijd van huis kan zijn. Dus wellicht dat ik later nog poog om bij jullie meer over de Nederlandse situatie te leren...

Met de groene hemel (zie mijn nieuwe project) wil ik eigenlijk precies dit: Bewijzen dat Permacultuur mooi en productief kan zijn - soortenrijk en ecologisch sowieso, daar heb ik medestanders voor. Alleen weet ik niet of het terrein ooit oud zal worden en of ik mijn medetuinierders over kan halen om Permacultuur echt een kans te geven. En het voedselbos laat ik (helaas) grotendeels achterwege. Dat gaat daar niet lukken. Ook omdat het budget op dit moment €0 is. Het zijn natuurlijk geen hectaren en er komen geen kuddes beesten.

Robert:

1 nee de ecologie is niet wereldwijd hetzelfde, een aantal basisprincipes erachter zijn het zelfde, en de perma ontwerpprincipes zijn wereldwijd het zelfde. Maar dat pakt dus in australie echt wel effe wat anders uit dan in nederland.

2 de methode permacultuur, mits goed toegepast, voert je juist lang een leertocht in de ecologie om je heen: OBSERVEREN, OBSERVEREN, OBSERVEREN! Een goeie permacultuur cursus traint ook je vermogen tot observeren. En ja, aangezien permacultuur nog heel jong is in nederland zijn er weinig mensen die daar al heel ver mee zijn. meer het is gewoon niet waar dat:

3 er in nederland en belgie geen mooie voorbeelden zijn. Food forest ketelbroek is een prachtig voorbeeld van een voedselbos in zone 3: extensief beheerd. Soortendiversiteit is nou niet bepaald arm te noemen. Wouter van Eck weet echt ontzettend veel van ecologie, en is ook (al heel lang) ecoloog/bioloog.

CSA samenland is ook een prachtig voorbeeld, en kwekerij den evert ook. En zo kan ik een lijstje af gaan van plekken waar de soortendiversiteit alles behalve laag is, en waar gewoon fllink geproduceerd word. Er bestaan in nederland inderdaad geen tuinen van ouder dan 10 jaar. Maar wat je nu beweert is gewoon niet waar.

Een permacultuur cursus rijkt je de basis van het systeemdenken aan, en leert je de belangrijkste ecologische principes, plus toepassing in ons eigen klimaat. Het is ook een instructie in hoe je een band met je eigen land op kan gaan bouwen. Door intensief te observeren, veel te leren over je lokale ecologie (moeras, zandplaten of rivierdal), ecologische geschiedenis, bodemkaarten etc. kun je de beste strategie ontwikkelen voor jou tuin.

Plantenkennis, detimerneren, en kennis opbouw over taxonomie leer je in een goeie permacultuurcursus ook, maar het is inderdaad aan jezelf om dat verder op te bouwen. Daar helpen de organisaties jij noemde bij, maar kan ook prima autodidact.

Zo raad ik mensen aan om elke maand 10 groentes, 5 kruiden en een fruitboom te kiezen en daar de familie, het geslacht en de soortnaam, zowel in het latijns als het nederland op te zoeken.

Maar goed, ik heb er dus weinig moeite mee om mensen 'van de filosofie te overtuigen', misschien is dat ook een kwaliteit die de een wel heeft en de ander niet. En heeft dat meer te maken met hoe je vaardigheden daarin zijn dan het gebrek aan kennis of 'volwaardige' permacultuur tuinen.

Ik zie dat mensen vooral nieuwsgierig zijn wat permacultuur nou precies inhoudt. Ik doel dan vooral op mensen die toch al geïnteresseerd zijn in ecologisch tuinieren. Als ik uitleg wat ik waarom aan het doen ben, dan kom ik veel tegen van "ja, dat klinkt wel heel logisch".

Ja, dat hoor ik dus ook heel vaak.

Ik lees het nu trouwens terug en zie dat het een beetje arrogant over kan komen.

Maar ik bedoel inderdaad dat ik juist heel veel herkenning krijg, en dat voor veel mensen juist wat puzzelstukjes die ze al langer in hun hoofd hadden op hun plaats krijgen.

Maar ook dat kan een vertekend beeld zijn, omdat ik als docent veel in aanraking met al geinteresseerde mensen kom.

Linder jij bekijkt het van jouw achtergrond (voor zover ik weet in ieder geval van permacultuurlessen).

Ik bekijk het van mijn achtergrond (tuin/natuurhobby, bos- en natuurbeheer, Natuur en communicatie, natuurverenigingen, natuurcursussen/fungi/flora/fauna)

Maar ecologie is wereldwijd voor de grote lijnen echt hetzelfde. Het klimaat en daardoor de aanwezige soorten zijn anders. Het ligt er natuurlijk wel aan hoe je kijkt naar wat ecologie is. Voor mij is ecologie: de regels waarmee gespeeld wordt. Er zijn veel definities van wat ecologie nu werkelijk is.

Een mol (zoogdier) en een veenmol (insect/krekel) zijn twee totaal verschillende dieren, maar morfologisch zijn ze grotendeels hetzelfde (ze moeten zich namelijk beiden door de grond heen kunnen verplaatsen). Je moet ze alle twee maar eens vergelijken.

Bij biodiversiteit komt meer kijken als alleen het aantal soorten. Het gaat ook om de genetische diversiteit binnen de soorten. Daarbij is een tuin pas echt divers wanneer je niet alleen maar verschillende appels hebt staan, maar ook diverse heemplanten, die samen een gemeenschap vormen en daarmee een systeem dat min of meer in evenwicht is. Zo'n gemeenschap bestaat in een rijk weide milieu uit 20-30 plantensoorten per vierkante meter. In een bosmilieu kunnen dat ook gauw 10-20 plantensoorten per vierkante meter zijn (gezonde bossen / nogal schaars geworden).

Heel het leven is observeren. Ik vind het leuk om bij planten neer te knielen en te kijken naar de plant, wat er allemaal omheen gebeurd. Zo kun je bij margrieten boorvliegen paringsdansen zien doen, sluipwespen larven in de bloembodem zien zoeken, lieveheersbeestjes bladluizen zien eten, bladluizen plantensap zien zuigen, mieren de bladluizen zien melken, sluipwespen op de bladluizen zien afkomen (sommige sluipwespen zijn maar 1-2 mm groot), zweefvliegen op de bladluizen zien afkomen (eieren zien afzetten, pollen eten)...