Mierenhoop

Terug van vakantie zie ik een grote molshoop, dacht ik. Ik zie wel eens een dode mol liggen maar eigenlijk nooit hopen in mijn tuin. Ik trap hem plat en het blijkt een mierenhoop te zijn. Nou heb ik al een tijd veel mieren, als je een plant eruit trekt stromen ze eruit. Last had ik er verder niet van. Maar een mierenhoop gaat mij te ver. Bovendien lopen ze ook op de eetbare planten die ernaast staan, als ik die oogst zit ik onder de mieren en neem ik ze mee naar binnen.

Heeft iemand een tip hiervoor? Ik zag heel veel eitjes die meteen weer onder de grond werden gedragen.

Ik dacht misschien wachten tot er weer een hoop ontstaat en dan heel snel in een kruiwagen scheppen en een eind verderop brengen, maar die gaan natuurlijk meteen lopen. Kokend water erop gieten?

Kokend water is een optie. Een aantal steken met een schep in het diepe deel van het nest wil ook de koningin wel in de problemen brengen en dan ben je het nest ook kwijt.
Om wat voor mieren gaat het ?

TerraXY schreef:Om wat voor mieren gaat het ?

Ik heb geen verstand van mieren. Kleine zwarte mieren.
Zal morgen dan maar kokend water erop gieten.

Gezien je omschrijving zijn het geen beschermde mieren:
Sinds 2002 vallen enkele bosmiersoorten in Nederland onder de Flora- en Faunawet: de rode bosmier Formica rufa, F. polyctena, de zwartrugbosmier F. pratensis en de stronkmier F. truncorum.
Mieren zijn zeer nuttig: ook in een tuin maar soms kan je er last van krijgen en de mieren die bladluizen houden zijn we het als Permacultuur liefhebber natuurlijk ook niet zo blij mee.
Ook bij mij in men tuin stimuleer ik mieren maar wel in wildere gebieden; ook ik wil geen mieren in mijn eten

Chana schreef:

TerraXY schreef:Om wat voor mieren gaat het ?

Ik heb geen verstand van mieren. Kleine zwarte mieren.
Zal morgen dan maar kokend water erop gieten.

ja kokend water eroverheen eerder gehoord.

ik heb ook begrepen dat ze dan wel aan de wandel gaan op zoek naar een andere plek, wellicht eerder het huis is gaan?

@Linder:
Je hebt geen idee wat kokend water doet: Je vermoord gewoon het nest: niets verhuizen. Doel van dit is de koningin te treffen en met haar dood sterft de kolonie. Vergif is erg maar dit is natuurlijk ook dodelijk.

Linder schreef:ja kokend water eroverheen eerder gehoord.
ik heb ook begrepen dat ze dan wel aan de wandel gaan op zoek naar een andere plek, wellicht eerder het huis is gaan?

Het nest zit grotendeels ondergronds, dus met een keer kokend water er overheen dood je nooit het hele nest. En de koninging en de poppen zitten volgens mij het diepste. Maar ik weet niet wat de overgebleven mieren daarna doen: verhuizen of het nest opnieuw opbouwen.

Ik heb wel eens gehoord dat je het na 5 minuten nog eens moet herhalen als je inderdaad het hele nest wilt uitroeien omdat de overgebleven mieren naar de ingang komen om het nest te verdedigen.

op de site www.omaweetraad.nl worden verschillende opties gegeven waarbij je de mieren niet dood. Zo zeggen ze dat kokend water wel werkt, maar blijkbaar gaat het dan wel om liters tegelijk en daarna nog eens herhalen. Andere opties:

Als u last heeft van mieren is er een plantaardige oplossing voor uw probleem. Als er goudsbloemen, afrikaantjes, lavendel, boerenwormkruid, of bieslook geplant wordt bij de plaats waar de mieren overlast bezorgen maken de mieren liever een omweg. Mieren hebben een hekel aan de geur van deze planten.

Deze tip werkt echt: (van mijn oma) Bij mieren: Strooi op het mierenpad of uitgang koffiedik (gewoon uit de filter) na een/twee dagen zijn de mieren weg. Je kunt het hierna gewoon opvegen.
- K. Niemeijer

Verder lijken alle vormen van poeder gebruikt te worden: bloem, maizena, etc. Sommigen geven aan dat dit blijft plakken aan de mieren en dat het ze verdrijft, anderen zeggend dat de mieren het eten en dat het uitzet in de magen en ze sterven......weet niet genoeg van mieren om hier uitsluitsel over te kunnen geven

Ik zou denk ik eerst koffiedik proberen denk ik........vind het koken water idee toch niet echt heel erg in mijn visie passen.

Succes ermee

Ik moet eerlijk zeggen dat ik zoveel te doen heb dat ik er niet aan toegekomen ben. En het is al even geleden en ik zie geen nieuwe hoop, het terrein is wel ongelijk en van maaien is er de laatste tijd ook niet veel gekomen, bovendien staat er een gele bloem waar de bijen nu druk op vliegen die ik wil laten staan, kleine hoopjes zie ik nu niet maar kunnen er dus wel zijn. Dus plat trappen helpt misschien ook.

Die tip met de bieslook helpt in ieder geval niet, de hoop was middenin bosjes wilde look.

nou weten we dat ook in ieder geval weer

Met verbazing zit ik deze teksten te lezen over de mieren. Ik had het idee dat de filosofie van permacultuur hollistisch was, in de zin dat de gehele natuur en alle organisme's op een bepaalde plek zinvol en OK zou zijn, maar ook een signaal zou kunnen zijn dat de ecologie van een bepaald gebied nog niet geheel harmonisch is (en dat er dus nog wat geexperimenteerd moet worden). Maar het doden van mieren lijkt toch erg op de principes van de reguliere landbouw. Zou je je niet meer moeten afvragen waarom mieren op bepaalde plekken gaan zitten en hoe je daar dankbaar gebruik van kunt maken qua beplanting of andere aspecten van de permacultuur?

de ecologie van een bepaald gebied nog niet geheel harmonisch is

De ecologie kan geheel in harmonie maar niet corresponderend met het ontwerp van de permaculturist zijn toch?
De mieren bedenken een goede plek voor henzelf en niet persé geschikt voor jou of zelfs andere organismes, en gaan daar zitten. jij wilt met 'een ontwerp' sturing geven, maar hoe je de mieren uitnodigt te verhuizen zonder nog meer huiswaards in te verhuizen?

Het beste is inderdaad er achter proberen te komen waarom mieren op een bepaalde plek zitten en proberen die omstandigheden daar te voorkomen.

Mieren houden kennelijk (volgens boekje 'organic gardening' van Charles Dowding) van droge en losse grond waar ze hun nesten kunnen maken. Vooral na bijvoorbeeld een droge lente zoals dit jaar kunnen er dan op veel plekken mierennesten ontstaan, maar na een natte periode neemt dat ook weer af. Op onze tuin zie ik amper nog mierennesten, terwijl we die van de lente overal tegen kwamen. Dus in dit geval lijkt het weer het probleem zelf opgelost te hebben.

Overigens vindt ik de schade van mieren nog mee vallen. De voornaamste 'overlast' is dat de grond om het nest heen verzuurd door de uitwerpselen van de mieren. En dat ze luizen 'cultiveren' op de planten in je tuin. Dat laatste lijkt met overigens moeilijk te voorkomen omdat ze redelijke afstanden af kunnen leggen en je moeilijk alle mieren in de weide omgeving weg kan halen.

"De natuur" reguleert zichzelf inderdaad en dat kan tegenstrijdig zijn met de ontwerprincipes van een tuinder of permaculturist. Maar moeten we dan de mieren (of welk organisme dan ook) vernietigen om 'ons ding' te doen? Ik geloof er in dat we naar een soort samenwerking moeten zoeken met alle organismes, om zodoende ook holistisch te kunnen tuinieren. En ja, hoe doe je dat? Ik weet dat ook niet 1-2-3, maar geloof toch dat we verder moeten zoeken naar een zinvolle samenwerking. Ook dat is permacultuur, denk ik...

Nee, ik houd geen pleidooi voor vernietiging! 'k Reageer soms wat opstandig tegen een ideaalbeeld van onze menselijke samenleving met dieren. Ook ik houd liever het raam open voor een lastige wesp dan met een krant te gaan meppen. En heb deze zomer het wespennest in mijn tuin de ruimte gegeven. Dit is de praktijk
Filosofisch gezien echter: 1) de natuur houdt zichzelf in evenwicht door het doden, vernietigen en weg concureren van andere soorten. 2) Met 'ontwerpen' geven we sturing.

Weinig romantiek bedoel ik! Maar inderdaad geheel met je eens, juist door die menselijke macht, moeten we als mens juist extra omzichtig omgaan met onze mededieren. Omdat ook lastige dieren nodig zijn, omdat strijden tégen de natuur inefficient is, om onze macht niet te misbruiken én wellicht uit mededogen. En daarmee zetten we onszelf meteen -ongewild- weer op een hoger plan :-)!

Wat Alex zegt is waar. Wat doet de mier voor kwaad? Dat vroeg ik me ook af toen er een gezellige stoet over mijn terras kroop. Het zijn typische "intruders in mijn persoonlijke leefsfeer. Weg ermee!" Ze mochten uiteindelijk blijven ..... Wat is naast de miereneter eigenlijk de natuurlijke vijand van de mier?

Ik zag laatst een documentaire over een bepaalde apensoort, die met een stokje in een mierennest gingen peuteren, zodat er vele mieren over dat stokje gingen lopen - en ...hap....weg mieren (over natuurlijke 'vijanden' van de mier gesproken).

Met 'ontwerpen' geven we sturing, zeg je terecht. Meer als filosoof dan als tuinder denk ik dan: waarom gaan die mieren op die of die plek zitten? Is dat bijv. zoals Mellie Uyldert eens zei omdat die plek een bepaalde energie heeft? Dan zou je je bijv. af kunnen vragen of die energiewaarde ook in het ontwerp benut kan worden (met of zonder mieren). Of je zou die energie gedeeltelijk kunnen overdragen naar gebieden met minder of andere energie. Wellicht dat de mieren dan gaan emigreren? Het is een zoeken naar oplossingen waarbij elk organisme mag zijn totdat diens taak 'volbracht' is. Ik besef daarnaast wel dat het praktische tuinieren soms om radicale daden gaat. Voorlopig blijft het ook zo: dat waar gehakt wordt er spaanders vallen....

Hier bestrijden we mieren dmv knoflook/bieslook te planten of stukjes knoflook strooien rond de mierenhoop. Dit alles helpt wel enigzins, maar meestal als ik een hoop zie spit ik het even "losjes" om zodat de larven zichbaar zijn en laat de kippen erop los.

Kijk met zoiets als mieren denk ik dat je je eerst eens goed moet afvragen,
waarom die mieren daar zitten. Ik denk dat er voor je naar energie of iets ontastbaars zoals dat er toch veel tastbaardere dingen aan te wijzen zijn, zoals losse grond, mogelijkheid tot nestruimte, goede grondstoffen in de omgeving etc.

het volgende dat je af kunt vragen is welke rol mieren in het eco-systeem spelen, en of die jou helpen of tegenwerken. Ik denk dat we van mieren weinig last hebben, hoogsten van de luizen die ze melken.

Maar tegen die luizen zijn allerlei andere dingen te doen. zoals het aanplanten van bepaalde bloemen die roofinsecten aantrekken (sturen door ontwerp).

Permacultuur gaat uit van goede ontwerpen. dus liever zorgen dat je door diversiteit en de aanplant en juiste plaatsing van elementen (zoals scermbloemigen en composieten) voorziet in natuurlijke balancen.

Toch wil dat niet zeggen dat je nooit ingrijpt, en bepaalde organismes zal bestrijden, zoals je zelf al noemt de meeldauw, een schimmel, is een organisme, neemt ook een plaats in het ecosysteem in. Doorgaans ruimt die zwakkere planten op. In eerste instantie zou ik door goed ontwerp gewoon de kans op meeldauw willen voorkomen. Zaaien ophet juiste moment (voor sterke plantjes), een gezonde (gezonde planten), een goede doorluchting (minder vochtig is minder schimmel). etc.

Maar als een bepaald gewas echt problemen geeft (pompoen/courgette etc. is wat moeilijker met meeldauw soms) dan zul je soms toch ingrijpen, door bijvoorbeeld een heermoesthee te maken en iets te 'bestrijden'.

Ook onkruid wieden is bepaalde organismes bestrijden ten behoeve van ons voedsel. Natuurlijk probeer je zoveel mogelijk met de natuur mee te werken. natuurlijk moet je je afvragen waarom dat onkruid daar staat, welke functie in het eco-systeem die planten innemen en dergelijke. Door goed ontwerp is de noodzaak tot wieden natuurlijk te beperken. Maar op een plek waar je eenjarigen groeit zullen andere, gehaaide 1-jarigen het ook goed doen, helemaal niet wieden betekent soms dat je zaad niet eens kiemt. of na kiemen totaal weg wordt becconcureerd.

Filosofisch is het natuurlijk een heel mooi idee om de natuur haar gang te laten gaan, maar dan moeten we denk ik terug naar jager-verzamelaar, en dan moet de wereldpopulatie drastisch omlaag.

groets

Zelf heb ik nog nooit problemen ervaren met mieren in de tuin, het spitten/kippenfeest gebeurt eigenlijk alleen in en rond de speelplaats van de kleine.
Tja..meeldauw, het ontwerp laat idd nog wat te wensen over, de meters hoge schutting die rond om de tuin loopt maakt het er qua beluchting ook niet echt makkelijker op en dat terwijl meeldauw hier in de omgeving heerst! Problemen met luizen had ik langs de schutting tegen de noordmuur waar de composthoop (vol mieren) tegenaan staat. Hier hebben allerlei medicinalekruiden gestaan en idd, te dicht opeen geplaatst. Het zat echt zo vol met luis dat ik door tijdgebrek (eigen onderneming) het bio-goedje Spruzit-r heb aangeschaft en samen met wat uitdunnen zo het probleem had verholpen. Het idee was om zelf brandnetelgier te maken maar dat was er spijtig genoeg niet meer van gekomen.. Aanpassingen maken gaat momenteel niet, ik ben in overleg met de buren om de schutting en hun meters hoge coniferen weg te halen en er eventueel laagstam-leifruit te plaatsen als tuinscheiding.

Iemand ervaring met een op permacultuur gebaseerde tuinafscheiding?