Nieuw hier: Marijtje

Hallo allemaal,

permacultuur als verbindend begrip is een ontdekking voor me. Pas een half jaar geleden ben ik begonnen me er in te verdiepen.
Een heleboel onderdelen ervan waren me echter wel vertrouwd.
Zo heb ik onze tuin (perceel incl. huis en schuur: 235m2) met zoveel mogelijk eetbare planten ingericht. Drie appelbomen, een hazelaar, drie peren, twee kersen, drie soorten bessen, twee druiven, een vijg, een tijm- salie en rozemarijnstruik, frambozen, braam en japanse wijnbes, bosaardbeien en wat overblijvende groenten. Een oude vlier en prunus mochten blijven staan. Wilde hoekjes zijn er ook, want salamanders en padden horen er gewoon bij in een tuin. Forest garden schijnt zoiets te heten...

Een paar jaar geleden heb ik de propedeuse tuin- en landschapsontwerpen aan Larenstein gedaan. Na een jaar ben ik daar weer gestopt door tijdgebrek ('parttime' opleiding kostte toch wel 30 uur per week) en doordat de opleiding niet helemaal bij me paste.
En ach, mensen die al een kunstacademie achtergrond hebben, stoppen wel vaker om voor zichzelf te beginnen...
Dat gold ook voor mij, ik heb in het jaar nadat ik stopte een ontwerp gemaakt voor een natuurspeeltuin. (www.natuurspeeltuin.nl)
Het plezier dat ik heb in het hele proces, van eerste aanzet tot realisatie, bevestigde dat ik me bezig wil houden met meer dan alleen tekeningen maken. Alle aspecten van zo'n project bij elkaar maken het juist zo boeiend.
Daarom spreekt het me aan dat permacultuur ook rekening houdt met het netwerk van mensen.

Sinds anderhalf jaar ben ik parttime in dienst bij de gemeente Haarlem als projectmedewerker klimaat. Met een aantal collega's werk ik aan het programma Haarlem Klimaat Neutraal. Daar probeer ik ook het onderwerp van de regionale voedselstrategie op de agenda te krijgen. Over dat onderwerp heb ik pasgeleden de training 'Voedsel en stedelijke ontwikkeling' gevolgd, bij de WUR naar aanleiding van het boek 'The Hungry City' van Carolyn Steele. Daar was ook aandacht voor permacultuur, zoals van Gezonde Gronden.

Komende zomer gaan we met het hele gezin naar het Southern Oregon Permaculture Institute omdat ik daar de PDC-course zal volgen. (en ja: we doneren flink in een compensatiefonds in de hoop dat dat een beetje de vlucht goedmaakt) Mijn kinderen zullen dan een parallel traject volgen. We waren de eerste deelnemers die zich een aantal maanden geleden inschreven, voordien bestond zo'n kinderkamp nog niet. Ik had Chuck Burr in eerste instantie benaderd om mee te denken over zoiets en we waren aangenaam verrast toen hij het besloot te organiseren!

Ik zie wel waar ik na die opleiding uitkom met permacultuur. Zelf een grote tuin beheren zie ik om praktische redenen niet zo gauw gebeuren. Hoewel, ik heb al een hoop stekjes klaarstaan voor de Natuurspeeltuin...
Waarschijnlijk zal ik wel zo'n beetje op verschillende schaalniveau's actief blijven, van het balkon tot de regio.

Groeten, Marijtje Mulder